Pro

+

[626] Praefatio Gaspari Stiblini Dans Herculem Furentem Hercules Furens nulla superiorum fabularum is inférieure, sive ipsam scriptionis oeconomiam sive argumenti et gravitatem et varietatem sive denique spectes funestas et atroces rerum Conversiones, quales sibi proprie Tragoediae revendiquant. Quid enim afflicto sene cum Herculis deserta familiola ad aras sedente et turpem mortem ob oculos cernente miserabilius? Qui non ita pridem filio totius orbis Victore superbus erat. Sed quam subita quamque insperata haec mutatio? Dans articulo mortis ipso versante Amphitryone cum suis, adest saluus Hercules: caeditur Lycus, Qui ad mactandum desolatas Herculis reliquias toto ferebatur Impetu: quodque studio Tanto à Parabat alios, id dans ipsius caput recidit. A haec Liberatio Herclidarum, quam subita et atroci clade commutatur? Mittit enim ad Iuno dementandum Herculem Furias. Ergo Qui suis modo ἀλεξίκακος καὶ σωτήριος appellabatur iam Fit Ate ac pestis funesta. Actus enim furore liberos misere de suos cum coniuge occidit. Quo Spectaculo quid calamitosius aut immanius fingi queat? Nihil itaque iam Herculi praeter laqueum vel rei vel spei vel animi supererat. poeta Sed, ne παρὰ τὸ πρέπον virum tot victoriis inclitum induceret se ipsum strangulantem ac vitae casibus turpiter succumbentem, caute praevidit. Facit enim ut subito Adsit Theseus, Qui afflictissimum et iam de morte sibi consciscenda cogitantem amicum consuletur ac confirmet un proposito revocet turpique. Hanc fabulam Seneca latine exPressit elegantissime, ita ut certasse de palma cum nostro Euripide videatur. De argumenti ratione nihil mutavit, personas easdem servavit: variavit tamen nonnihil oeconomiam, idque summo ingenio ac summa arte. Porro Herculis exemplo, Qui veluti perpetua quadam Laborum catena illigatus immensas par omnem Vitam aerumnas exantlavit nca aliud indépen praemii consecutus is quam odia invidiam calumnias et poenam, adumbrat Poeta Mortalium ingratitudinem Soummam erga bene de se méritos viros: praeterea virtutis viam, quae aspera difficilis et ardua (ut Hesiodus CanIt [Travaux et les Jours 290-2]) multorum odiis et invidiae is obnoxia. Ita Alcibiade Thémistocle Solon Lycurgue Theseus pro ingentibus beneficiis dans suas civitates iniurias probra Exilia rettulerunt. Quin etiam evidenti imaginer describit calamitates et infelicitatem tyrannorum, Qui non aequitate et iustitia imperium administrant, sed libidine et crudelitate civium animos abs se alienant odiumque publicum contrahunt sibi. Hinc fingit, extincto Lyco ab Hercule, cives laetantes tripudiantes quod viderent ducem suum sublatum esse e medio: cuius interitum alioqui si boni fuisset, non solum et acerbe familiariter tulissent, sed etiam vindicassent armis. Addit autem causam, quae ad homines saevitiam et insolentiam plerumque subuehat: nempe χρυσὸν καὶ εὐτυχίαν, cum non cogitant, ut ait de noster, τὸν πότμον εἶναι παλίῤῥουν [cf. Herc. 739], id est reflua lubricaque fata esse, quibus nihil perpetuo dans suo maneat statu. Tam res is invisa tyrannis. Nam Aristotele † teste, homo animale is τῇ φύσει ἐλεύθερον καὶ μισοῦν τὸ δοῦλον. Dans Theseo boni amici exemplum is illustrissimum, Qui studio tanto fide et constantia afflicto Herculi adest. Insani autem Herculis miserabile spectaculum ad moderationem et modestiam vocat eos Qui rerum suarum successu Elati ita res suas constabilitas arbitrantur ut eae non possint mutari. Quid illustrius de enim, invictius quid Hercule? Quis umquam tot victoriis claruit? A ille in hoc dramate parricida furiosus abiectissimus lacrimans fractus inducitur: ita ut etiam decrepiti senis consolatione opus habeat, quem prius non hydres, non leones cerbères Caci Géryon terruerant. Isti ergo Hercules, terrores orbis ac Victoriosa habitant, huius nostri Herculis exemplo σωφρονεῖν merito discere debent. † [J'ai trouvé aucun passage indiquant ceci dans Aristote, ni l'expression se produire dans ces termes ailleurs.] [627] Argumentum primi Actus. En prologo, persona sous Amphitryonis parasceue is ad Futuras Turbas et processionem epitaseon. Est enim cum Megara et Herculis liberis ad aram Iovis Agoraei miserabiliter omniumque rerum indigus sedens queritur de Lyci crudelitate en soi et omnem Herculis progeniem, quam iste funditus delere conabatur. 2 Megaram exposita violentia et iniuriis Lyci abiectaque cum pueris socerum appellat de effugio et vitando praesente periculo, quam senex consolatur iubetque bono esse animo: fortunam enim lubricam esse nca dans eodem sempre persistere statu. 3 Refrain sénum Thebanorum audita Herculis querulus commiserescit morte afflictas fortunas Herculearum reliquiarum. 4 Secunda huius Actus pars incipit Hic, quae tota consumitur contionibus: quarum prima is Lyci, tyrannica Crudelis et cum vituperatione Herculis coniuncta. Secunda Amphitryonis, qua magna libertate nomen et famam Herculis defendit: ipsumque Lycum dehortatur un necandis liberis Herculis. Invehitur quoque dans ipsam civitatem ut ingratam et beneficiorum Herculis immemorem, quae Scilicet neglectui habeat Herculis tams praeclare Meriti Herois liberos. Nihil autem proficit quominus Saevus tyrannus Innocentes crudeliter extinguere paret. Refrain Unde sénum offensus tam Manifesta impietate negat se laturum tyrannidem peregrini latronis. Postremo Megara ad mortem fortiter oppetendam multis argumentis senem hortatur quandoquidem ea omnino evitari non possit. Vix ergo summis precibus liberis sepultura et Ornatu dans funere sollemni un tyranno impetratis l'intro se recipiunt ut ad mortem se expeditos faciant. 5 Refrain commemorandis de occupatur de Herculis rebus. secundi Argumentum Actus. Megara cum liberis et Amphitryone egrediens foras ac iam funereo cultu Expedita ad caedem REPETIT querelas iustoque dolori Libère indulget, omni videlicet spe quam olim de successu et flore liberorum conceperat excussa. Ac tandem absentis Herculis opem implorat, ut cui nusquam ulla Auxilii spes affulgeret. Senex vero ad Iovem vocem intendit. Senes Thebani autem egregia sententia monent ut PRAECISA omni longioris vitae spe id quod aevi datur suaviter et laeti transigamus, cum videamus res humanas tam fallaces lubricas ac esse. 2 Hercules praeter spem et subito ab inferis reversus suos pullatos videt omnemque rem ex iis resciscit, nempe iniurias et vim Lyci, Thebanorum autem ingratitudinem et perfidiam. Unde graviter commotus et Lycum et reliquos memorabili clade se ulturum dicit. Cuius impetum et festinationem moderatur prudentissimus pater, monens eum ne temere soi dans periculum praecipitet, sed ac tuto caute agate et lente (iuxta proverbium) festinet. [628] Cuius consilio Libens paret Hercules et l'intro se recipit, captaturus occasionem interimendi Lyci. 3. Refrain commune sénum ἦθος exprimit, le solent de Qui ut incusare senectam et beatam dicere iuventam. deos etiam culpat, Qui nulla nota bonos un malis secreverint, sed utrisque ex aequo Brevia vivendi Spatia concesserint. Deinde Herculis victoriam, inoptatos * reditus se hymnis prosecuturum dicit. * [Correction d'erreur typographique dans optatos] tertii Argumentum Actus. Lycus tracturus ad Necem Megaram cum liberis, ignoransque intus Herculem esse, incidit inopinato dans medios Gladios ac ipsam perniciem trucidaturque ab Hercule, et insultante plaudente Choro. 2 Refrain praeter gratulationem et éloge Herculeae virtutis et incolumitatis, nihil habet. Invitat enim non solum cives Thebanos, sed IPSAS quoque Nymphas et Musas, ad laetitiam ac cantus propter Oppressum tyrannum collaudatque Iovem, ut cuius concubitu cum Alcmène sit victoriosus ille Hercules editus. 3 Haec secunda huius Actus pars repente mutatis rebus funesta continet. Furiae enim, collega Iride, en Herculem se armant quem mente spoliant ut par liberos de insaniam cum coniuge occidat sicque Iunonis odio litet. 4 Refrain lamentis prosequitur calamitatem Herculis, Qui iam furiatus ad Necem suorum tendebat, quem modo ut felicem hymnis celebrarat:. Τοιάδε * τίς ἐστι πάντων μεταβολή † * [Τοιάδη imprimé par erreur] † [Cela semble être propre expression de Stiblinus.] quarti Argumentum Actus. Nuntius Choro exponit Herculis taeterrima parricidia quae dans uxore et liberis par furorem commiserat après Lyci caedem. Nam ne quid tot defuncto laboribus et periculis [629] dans hac vita Sincerum ac liquidum esset, carissimam coniugem quoque et dulcissima pignora saevire eum coegit aeternum Iunonis odium dans. 2 chorus et Amphitryon facinoris inauditi immanitate attoniti plorant ac gemunt, Hercule iam dans somnum prolapso, quodque summis malis solet fieri, prae dolore stupent. 3 ac somno Hercules excitus priori mentonnière redditus quidnam fiat miratur: cum et tela sparsim iacere et se vinculis implicatum videret. Vix ergo seipsum capit. Tandem coram aspicit et caesos liberos et uxorem harumque rerum patratorem se ex Amphitryone esse cognoscit. Unde querelam acerbissimam orditur inutilisque facti Subit poenitentia, quae Necem spontaneam ac le suadet, ut se infamiae et foeditati secuturae vitae eriperet. Thesei praeterea conspectum pro plus d'hommes consciorum fugit. Argumentum quinti Actus. Theseus Atheniensium dux, Herculis est individuus, sperme dans periculo amicum Versari audivisset, cum exercitu Thebas venit atque ibi miserandam caedem aspicit. Herculem vero obstupidum et de Nece sibi consciscenda cogitantem conspectusque hominum propter consceleratam conscientiam fugitantem vix tandem permovet ut aperto vultu se aspiceret. 2 Hercules vitae miserias de suae, quas partim fatis et numinis odio, le refert de partim veteri sui generis scelerationi et Atae, exponit cum querela de sequentis vitae infamia, ignominia, et turpitudine. Ex quibus omnibus concludit nihil amplius reliquum esse nisi ut quam ocissime ex hac vita discedat, Addens clausulae loco amaram turpiter invidae Iunonis suggillationem. Contra Theseus consolatoria oratione iacentem et penitus consternatum Herculem erigere ac sublevare conatur, invitans eum liberaliter en consortium regni. 3 Hercules animum recipit utcumque ac deosculata suorum cadavera patri sepelienda et mandat poste multam querelam ac amaras lacrimas cum Theseo proficiscitur, commendans seni afflictam ac parricidio funestatam domum.